“Als je niet vertrekt, kom je nooit aan op je gedroomde bestemming ”
Het ene kind heeft moed van nature. Die redt het wel. Dat zijn de Pippi Langkousen van deze wereld. De ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’- types. Wat is het fijn als je dat vertrouwen hebt. Dat heeft alleen niet iedereen. Zelf gezegend met een overdosis Pippi heb ik lang gedacht dat het een ALLEEN kwestie van willen & doen was. Niet dus….
Bij sommigen moet dat VERTROUWEN groeien. Die kinderen moeten ervaren dat het ok is om fouten te maken. Om vanuit de angst een stapje vooruit te zetten. Ervaren dat er iemand is die dan helpt. Dat je niet afgewezen wordt als je iets (nog) niet kunt. Dat je best even boos of verdrietig mag zijn. Dat we dan even wat anders gaan doen. En het daarna nog een keer proberen. Of de week erop. Door als volwassene even los te laten en van de gebaande paden af te wijken. Doen wat wel werkt! Daarin zit de oplossing.
Gisteren was een dag met een gouden randje. Voor anderen misschien geen big deal, maar voor mij zo speciaal. Onze jongste haalde zijn diploma A. Doordat zwembad de Schaeck wilde afwijken van standaard en mee wilde kijken wat voor hem zou werken. En vooral omdat hij de meest fantastische zwemjuf had, zijn juf LINDA. Altijd vrolijk, niet onder de indruk van bokkig gedrag, maar die dat gewoon met een geintje pareerde, hem even met rust liet of juist afleidde. Met even lekker duiken (zijn talent, dus goed voor vertrouwen) of -hun favoriet- even kletsen. Dat kan hij als de beste. Je kunt als toeschouwer dan denken dat ze voor €17,50 staan te niksen, maar het zorgt juist voor een goede band. Voor hun wekelijkse lijntje. Dat lijntje dat ervoor zorgt dat hij toch durft te proberen. Waardoor ik ze door het raam de laatste 5 minuten ineens samen ‘op de rug’ zie zwemmen….. hand in hand. “Want als juf Linda me vasthoudt, dan durf ik het wel, mam!”. Gevolgd door een bubbelbadje om het te vieren. Zo’n juf gun je toch iedereen!
Toen we er na een half uurtje aan kwamen, liet hij alles zien. En wij maar juichen en foto’s maken. Ik weet niet wie er harder genoot en straalde! Met als kers op de taart nog de officiële uitreiking op het startblok! En spare ribs om te vieren!
Iedereen heeft zijn eigen tempo en eigen leerweg. Als we daar nou gewoon naar kijken, dan is er zoveel te vieren!
2 weken later zwom hij los op zijn rug.
En weer een week later kreeg hij de brief dat hij mocht afzwemmen.
En dat was dus gisteren. Hij stuiterde het kleedhokje door. “Ik ben zo zenuwachtig!” Dat geeft niet knul, dat is helemaal logisch. Maar pssssttt, je hebt het al gehaald he? Dit is alleen maar om je diploma op te halen! Terwijl hij en zijn vriendje bij het wachten zo stonden te springen dat ze heel Twello van stroom hadden kunnen voorzien, kwam juf Linda er al stralend aanlopen. Ze gingen eerst nog even oefenen en spelen.
“Mam, dit was echt een top dag he?!”
Daar ben ik het helemaal mee eens! En nou lekker slapen, knakker. “Mam?” Ja? “Knap van mij he?” Superknap. “Want ik ging gewoon proberen?” Zeker weten. “En van proberen…..kun je leren!” Helemaal mee eens! En nou snurken jij!
